Senność (2008) reż. Magdalena Piekorz (Polska). Ten film jest pewną przestrogą, pokazuje, co dzieje się, kiedy pozwolimy zaginąć wewnątrz temu, co jest dla nas ważne i próbujemy wpasować się w coś, co nam tak naprawdę zupełnie nie pasuje. Możemy wtedy przespać swoje życie i nie zdążyć pożyć pełnią.
Komentarz: można pomyśleć, że bohaterka pierwszego filmu mimo jednak dziecięcego wieku ma na tyle dobry kontakt ze swoim wnętrzem, że świat zewnętrzny go nie zakłóca. Można by nawet powiedzieć, że świat zewnętrzny jest zaskoczony jej determinacją w wyrażeniu pragnienia posiadania i jeżdżenia na rowerze. Okazuje się, że mimo trudnego dla kobiet systemu kulturowego, można zmierzać do realizacji marzeń. Wydaje się, że główna bohaterka w przyszłości, jeśli będzie potrzebowała psychoterapii, to raczej do rozwijania swojej osobowości.
Przeciwnie bohaterowi Senności, w pewnym momencie rezygnują ze swej wewnętrznej prawdy i to przysparza im raczej cierpienia, chociaż może myśleli, że coś uratują. Czasem w takich momentach, gdy ta wewnętrzna prawda tak się zagmatwa z różnymi pozorami i iluzjami, potrzebna jest psychoterapia.