Psychoterapia psychoanalityczna wywodzi się z klasycznej psychoanalizy, której ojcem jest Zygmunt Freud, psychoanalityk żyjący na przełomie XIX i XX wieku. Jego głównym założeniem było przekonanie, że człowiek mający życie wewnętrzne jest uwikłany w rozmaite rozgrywające się w nim konflikty, które dopóki są nieświadome, utrudniają , a czasem uniemożliwiają rozwój życia powodując często pojawienie się symptomów.
Psychoterapia psychoanalityczna podobnie jak psychoanaliza i inne opierające się na niej  szkoły psychoterapeutyczne proponuje pacjentom skorzystanie z trzech możliwości. Ten rodzaj psychoterapii pozwala pacjentowi na poznanie swego życia wewnętrznego i uzyskanie wiedzy na temat mechanizmów jego funkcjonowania.  Psychoterapia psychoanalityczna daje też możliwość leczenia, a więc zmiany sposobu postępowania, przeżywania różnych sytuacji. Jednakże jest to proces  długotrwały i wymagający zaangażowania.  Trzecią możliwością wynikającą z podjęcia psychoterapii psychoanalitycznej jest wewnętrzny rozwój człowieka, który przejawia się w bardziej satysfakcjonującym sposobie życia. Zygmunt Freud napisał kiedyś, że efektem terapii powinno być to, aby człowiek mógł kochać i pracować.
Psychoterapia psychoanalityczna opiera się na relacji terapeutycznej powstającej w trakcie spotkań między pacjentem i psychoterapeutą. Relacja ta jest dogodną przestrzenią, w której mogą odtworzyć się uporczywe dylematy osoby szukającej pomocy, dzięki czemu możliwe jest ich odkrycie, uświadomienie i przepracowanie.  Przepracowanie jest procesem jakby ponownego poukładania rozmaitych spraw wewnętrznych, aby można było w przyszłości lepiej sobie z nimi radzić.
Psychoterapia psychoanalityczna jest więc terapią głęboką prowadzącą do wglądu w życie wewnętrzne  człowieka, który się jej poddaje. Dotyka ona i porusza istotne wątki życia pacjenta, począwszy od jego doświadczeń z dzieciństwa, poprzez przeżycia z kolejnych etapów egzystencji, aż do momentu zgłoszenia się do terapii. Analizowanie tych wszystkich aspektów prowadzi do poznania i zrozumienia wewnętrznego stanu pacjenta, co jest drogą ku zmianie pozwalającej na pełniejsze życie.

W rozumieniu psychoterapii psychoanalitycznej objaw przysparzający cierpienia jest funkcją różnych trudności osobowościowych i nieświadomych konfliktów, powodujących zatrzymanie rozwoju człowieka lub jego cofnięcie do poprzedniego etapu. Wewnętrzne mechanizmy wpływające na funkcjonowanie człowieka oddziałują nawet przez dziesiątki lat i przez to są mocno zakorzenione. Zatem psychoterapia musi być procesem długotrwałym, aby mogła uporać się z tymi mechanizmami i uruchomić możliwość wpływania na nie.
Dlatego też osoby decydujące się na podjęcie psychoterapii psychoanalitycznej muszą spełniać pewne warunki. Potencjalni pacjenci powinni uwzględniać w swoim myśleniu o sobie  koncepcję życia wewnętrznego i jego wpływu na codzienne funkcjonowanie. Powinni także być przygotowani na tolerowanie swoistego cierpienia i lęku wynikającego z odkrywania różnych aspektów życia wewnętrznego.  Powinni również zdawać sobie sprawę z konieczności poświęcenia czasu i środków finansowych, niezbędnych do zaangażowania się w tę niełatwą pracę nad sobą.

tel. 503 122 248